SA PUSANG TINISTIS SA LABORATORYO

Ikaw ang dakilang handog sa hapag ng siyensya

Siyam na buhay mo’y binawasan ng isa

Pagpapakasakit mo’y dunong ng mga dalubhasa

Kapalaran mo’y wala sa iyong pagpapasya

Nakatanghal ang katawan mong pinatigas

Sinusuyod ng talim ang balat at laman

Pababanguhan ng pormalin nang di maagnas

Pangangalanan bawat bahagi ng iyong kabuuan

Isa kang magandang laruan sa laboratoryo

Pinagpapasa-pasahan habang pinaglalamayan

Tusok ng mga karayom masakit na sakripisyo

‘Di ka makasigaw sa hirap na nagsasalimbayan

‘Di na mabilang pa ang iyong pinadunong

Nakarinig ka ba ng pasasalamat na taos?

Itatapon ka ng walang kabaong

Turing sa iyo’y hayop na busabos

Sana’y batid nila ang tunay mong halaga

‘Di ka lang hayop na pagala-gala

Sindak ka ng mga daga sa lungga

Tapat at maamong bantay sa nagpapala

Anong hiwaga ang taglay mo sa tuwina

Obra ka ng Lumikhang ‘di matarok ang kalooban

Katawan mo’y templo ng gandang kahali-halina

Sisidlan ng misteryong mailap maunawaan

By: EMI, Filed under Filipino and Literary