Lapis
Bata’t matanda’y inampon ka
Walang natutong di ka makasama
Silbi mo’y nasa matiyagang pagtatasa
Ikaw ang sumusulat ng kapalarang nasa
EMI
Showing posts with label Literary. Show all posts
Showing posts with label Literary. Show all posts
Rosaryo
Animo mga luhang tinuhog
Sa hirap at ginhawa’y kasama
Panalanging inuusal ng bumubusog
Sa puso’t kaluluwang hinuhulma
Anong hiwaga ang bumabalot sa’yo
Paborito kang dasal ng Birheng masuyo
Lunas ka nga ba sa mga siphayo
Susi sa langit matapos na yumao?
ECH
Asin
Kay dami mong makabuluhang gamit
Pampalasa, pangreserba, panlinis
Pang-alay, panggamot, pampakinis
Hamak man sa tingin ng gumagamit
Diyos na ang nagwika sa tao
“Maging asin at liwanag sa mundo”
Isang hamong sa balana’y nakalilito
Pagkat walang may ibig maging santo
ELMS
Payaso
Larawan ka ng sigla’t kasiyahan
Makulay mong kasuota’y kinatutuwaan
Ngiti sa labi mo’y walang pasidlan
Dulot mong tuwa’y laging inaabangan
Sinong nakababatid ng iyong lumbay
Sa puso’t kaluluwa mo’y nakadantay
Sinong magsasabing ang mang-aaliw
Sa likod ng makara’y tila baliw
EMI
Ukay-ukay
Masayang mamili sa ukay-ukay
Dagsa sa mga panindang makukulay:
Bestida, pantalon, kamiseta, tokong
Tsinelas, medyas, sapatos at paying
Bawat bagay na dito’y mabili
Sampal sa mukha ng mamimili
Tadyak sa dangal ng nawiwili
Alipusta sa ngalan ng makasarili
Malinaw kang tanda ng kahirapan
Sa baying lugmok sa karalitaan
At mahilig mamulot ng mumo kung saan
Sa ukay-ukay ba’y magkano ang pangalan?
EMI
Bonsay
Ni ECH
Nilulumot na lalagyan
Ilang dakot na lupa
Ito ang iyong mundo
Ito ang iyong pag-aari.
Sa labis na pagkagiliw
O sa labis na pag-ibig
Katawa’t kaluluwa mo’y
Pinuluputan ng matigas
Na kawad upang hangad
Na anyo’y matamo. At
Saka pupungasan upang
Ganda mo’y mapansin.
Sa paglipas ng mga taon
Tatanghalin kang isang
Obra maestrang hinubog
Sa kamay na bakal;
Pinanday sa talim ng
Pagsikil; hinulma sa
Lupit ng pagsupil at
Inaruga sa pait ng pagsinta.
Kabansutan mong hinahangaan
Kalayaan ang kabayaran
Layuning ika’y maparikit
Nagdaranas ka ng matinding sakit
Apoy
Hatid mo sa daigdig ay liwanag
Init ng hininga mo’y nakalulusaw
Lamig sa puso’y iyong binabahaw
Matutukso sa alab mong nakabibihag
EMI
Salapi
Mundo’y umiikot dahil sa iyo
Mutya kang iniirog at sinusuyo
Ugat ka ng sigalot at siphayo
Ibigin ka’y may sumpang kasuyo
Langit
Sabi sa Bibliya ito’y tahanan ng Diyos
Maringal na luklukan ng mga banal
Bayan ng mga kaibigan ni Kristong mahal
Himlayan ng mga kaluluwang malinis na lubos
Ibig ko ring makarating sa langit
Kung matapos na yaring mga sakit
Makita ko kaya ang daan kay Bathala
Tanggapin kaya ako’t bigyan ng pagpapala
ELMS
Sugat
Bakit umaaray sa maliit na sugat
Gayong malayo ito sa bituka’t sikmura
Bakit tahimik sa malalim na sugat
Gayong halos ikamatay ang sakit nito?
May salita ang hapdi’t kirot ngunit
Walang wika ang ugat ng sugat!
ECH
Hiram
Ang lahat sa daigdig ay hiram
Buahy, tagumpay, ligaya’t yaman
Ganda, talino, lakas at kapangyarihan
Wag pabubulag at paaalipin sa mga ito
Pagkat ano mang hiniram o pinahiram
Sa takdang panahon ay ibabalik
Sa alikabok nagmula’t muling makikitalik
ECH
Lamay
Uso ang lamay pag may patay
Kahit sino’y pwedeng magbantay
Lalo na’t may kapeng pambuhay
Sa diwang ibig nang bumigay
Di lamang sa patay ang lamay
Sa taong may pangarap ito’y karamay
Paano kakamtin mithiing makulay
Kung ayaw ng mahabang paglalamay?
ELMS
Gutom
Walang sinisino, walang iginagalang
Masalapi’t dukha’y mga aliping tunay
Pag ikaw ang naghari sa mundong lupasay
Di kaya kainin pati bakal na makalawang
EMI
Pananahimik
Isang kanlayaw na sakdal tamis
Pumapawi ng pagod, inis at hapis
Hatid sa isip at puso’y ligayang labis
Bakit kinamumuhia’t laging pinapalis?
ECH
Kamay
Magkahiwalay ngunit magkaugnay
Laking gampanin sa buhay
Gamit sa pagtatayo ng bantayog ng tagumpay
Gamit sa paghukay ng libingang sinsay
ECH
Panalangin ng Nars
ni ECH
Banal na Lingkod! Ikaw ang huwaran ng ganap na pag-aalay ng sarili sa iba. Sa aking pagtupad ng tungkulin sa araw na ito, lukuban Mo ako ng Iyong Banal na Espiritu upang maganap ang banal na kalooban Mo sa buhay ng mga pasyenteng paglilingkuran ko ngayon. Loobin Mong makita kita sa katauhan nila na nagbabata ng sari-saring karamdaman at hirap; madama Kita sa paghawak ng kanilang mga palad na umaasa ng tapat na pag-aaruga; marinig Kita sa kanilang mga tinig ng pagdaing at pagsusumamo; maunawaan Kita sa kanilang mga litanya ng pangangailangan; madamayan Kita sa pag-unawa sa kanilang kalagayang puno ng dalita, at mayakap Kita sa kanilang mga panalangin para sa mabilis na kagalingan. Lagi Mong ipaalala sa akin na hinirang Mo akong maging nars upang maglingkod at ihandog nang walang pasubali ang sarili nang sa gayon ay makabahagi Mo ako sa pagpapalaganap ng iyong kaharian sa mundo. Panginoon, narito ang Iyong alipin na handang tumalima sa Iyong ipagagawa. Amen.
Leprosy
By anonymous
Kinatatakutan ko ang sakit na leprosy
O marahil ang tatak na kakambal nito
Tatak na mahirap maikubli
At pinipilit maging abo
Nakasusuya ang salitang leprosy
Sadyang bawal bigkasin ito
Dahil kadikit nito ang salitang sawi
Sa malaki’t magarang mundo
Inaayawan ko ang tunog ng leprosy
Talagang tenga ko’y nabibingi
Sa mga tinig na puno ng pighati
Sa mga notang di mawari
Ang leprosy ay kapangitan
Sa mundong puro kagandahan
At pisikal na kaanyuan
Ang pinangangahulugan ng bayan
Ang leprosy ay kamangmangan
Sa mundong ang katalinuhan
At ang higit na kaalaman
Ay nababasa lang sa kasulatan
Ang leprosy ay kahirapan
Sa mundong di nakatira sa sabsaban
Walang yaman na ipagmamayabang
O pagkaing mailagay sa tiyan
Ang leprosy ang sakit ng lipunan
Isang salot na pinandidirihan
Parang kandilang sinilaban
Pumapatay ng dahan-dahan
The Regret of an Old Puppeteer
By: John Martin F. Musones
In my olden memory, I can evoke
How my hands magically stroked
The long, thin, and almost lucent strings
Of my little wooden puppet rings
My prized and only treasured possession
Was separated from me in prison
When the time I was alleged of lying
And a robbery I claimed of doing
I cried everyday as I recall
The time my puppet would rise and fall
But now I’m frustrated to uselessly look
My hand-less arms that the sentence took
The Sorrow of a Wooden Puppet
By: John Martin F. Musones
It isn’t late to recognize the facts
How my entire body gradually rots
Every corner and joint turns rigidly
As I look up to most precious majesty
He used to carry me around town
Now I am all alone, mown, and forlorn
He used to wear me around his fingers
But now it’s only nothing that lingers
I am useless as a broken-stringed toy
No pleasure even to a homeless boy
Why, Master, can’t you again show me
How happy it was to move and be free?
The Dying Writes
By: tashaness
I write for the people who are misunderstood
I write for the people who don’t have enough food
I write for the people who are stuck in the past
I write for the people whose happiness doesn’t last
I write for the people with pains in their hearts
I write for the people who don’t have enough smarts
I write for the people who are constantly oppressed
I write for the people who are sad and depressed
I write for the father whose family he can’t lead
I write for the mother whose children she can’t feed
I write for the children who can’t go to school
I write for the family whose brother is a fool
I write for the little girl with a serious illness
I write for the old lady longing for a loving caress
I write for the little boy who can’t play in the rain
I write for the old man frustrated with his cane
I write for the blind who desperately wants to see
I write for the deaf who can’t hear you and me
I write for the mute who’s pining for a good scream
Write for people who can’t realize their ultimate dream
I write for the poet who can’t produce a single rhyme
I write for the single people well past their prime
I write for the beggar who doesn’t have a single dime
I write for myself because I’m running out of time…
Subscribe to:
Posts (Atom)
